With his three mighty sons, tall as Ledwin’s were once,
To the court-yard old Budrys advances;
“Your best steeds forth lead ye, to saddle them speed ye,
And sharpen your swords and your lances.

For in Wilna I’ve vow’d, that three trumpeters loud
I’d despatch unto lands of like number,
To make Russ Olgierd vapour, and Pole Skirgiel caper,
And to rouse German Kiestut from slumber.

Hie away safe and sound, serve your dear native ground;
May the High Gods Litewskian defend ye!
Though at home I must tarry, my counsel forth carry:
Ye are three, and three ways ye must wend ye.

Unto Olgierd’s Russ plain one of ye must amain,
To where Ilmen and Novogrod tower;
There are sables for plunder, veils work’d to a wonder,
And of coin have the merchants a power.

Let another essay to prince Kiestut his way,
To whose crosletted doys bitter gruel!
There is amber like gravel, cloth worthy to travel,
And priests deck’d in diamond and jewel.

Unto Pole Skirgiel’s part let the third hero start,
There the dwellings but poorly are furnish’d;
So choose ye there rather, and bring to your father,
Keen sabres and bucklers high-burnish’d.

But bring home, above all, Laskian girls to our hall,
More sprightly than fawns in fine weather;
The hues of the morning their cheeks are adorning,
Their eyes are like stars of the ether.

Half a century ago, when my young blood did glow,
A wife from their region I bore me;
Death tore us asunder, yet ne’er I look yonder,
But memory straight brings her before me.”

Now advis’d them he hath, so he blesseth their path,
And away they high-spirited rattle;
Grim winter comes chiding–of them there’s no tiding;
Says Budrys: they’ve fallen in battle.

With an avalanche’s might to the gate spurs a knight,
And beneath his wide mantle he’s laden:
“Hast there Russian money–the roubles so bonny?”
“No, no! I’ve a Laskian maiden.”

Like an avalanche in might riding comes an arm’d knight,
And beneath his wide mantle he’s laden:
“From the German, brave fellow, bring’st amber so yellow?”
“No, no! here’s a Laskian maiden.”

Like an avalanche of snow the third up rideth now,
Nor has he, as it seemeth, been idle;
As the booty he showeth, old Budrys hallooeth
To bid guests for the brave triple bridal.

Translation from Targum —“ Or Metrical Translations From Thirty Languages And Dialects by George Borrow. Provided under a Project Gutenberg license.

Stary Budrys trzech synów, tęgich jak sam Litwinów,
Na dziedziniec przyzywa i rzecze:
“Wyprowadźcie rumaki i narządźcie kulbaki,
A wyostrzcie i groty, i miecze.

Bo mówiono mi w Wilnie, że otrąbią niemylnie
Trzy wyprawy na świata trzy strony:
Olgierd ruskie posady, Skirgiełł Lachy sąsiady,
A ksiądz Kiejstut napadnie Teutony.

Wyście krzepcy i zdrowi, jedzcie służyć krajowi,
Niech litewskie prowadzą was Bogi;
Tego roku nie jadę, lecz jadącym dam radę:
Trzej jesteście i macie trzy drogi.

Jeden z waszych biec musi za Olgierdem ku Rusi,
Ponad Ilmen, pod mur Nowogrodu;
Tam sobole ogony i srebrzyste zasłony,
I u kupców tam dziengi jak lodu.

Niech zaciągnie się drugi w księdza Kiejstuta cugi,
Niechaj tępi Krzyżaki psubraty;
Tam bursztynów jak piasku, sukna cudnego blasku
I kapłańskie w brylantach ornaty.

Za Skirgiełłem niech trzeci poza Niemen przeleci;
Nędzne znajdzie tam sprzęty domowe,
Ale za to wybierze dobre szable, puklerze
I innie stamtąd przywiezie synowę.

Bo nad wszystkich ziem branki milsze Laszki kochanki,
Wesolutkie jak młode koteczki,
Lice bielsze od mleka, z czarną rzęsą powieka,
Oczy błyszczą się jak dwie gwiazdeczki.

Stamtąd ja przed półwiekiem, gdym był młodym człowiekiem,
Laszkę sobie przywiozłem za żonę;
A choć ona już w grobie, jeszcze dotąd ją sobie
Przypominam, gdy spojrzę w tę stronę.

Taką dawszy przestrogę, błogosławił na drogę;
Oni wsiedli, broń wzięli, pobiegli.
Idzie jesień i zima, synów nié ma i nié ma,
Budrys myślał, że w boju polegli.

Po śnieżystej zamieci do wsi zbrojny mąż leci,
A pod burką wielkiego coś chowa.
“Ej, to kubeł, w tym kuble nowogrodzkie są ruble?”
– “Nie, mój ojcze, to Laszka synowa”.

Po śnieżystej zamieci do wsi zbrojny mąż leci,
A pod burką wielkiego coś chowa.
“Pewnie z Niemiec, mój synu, wieziesz kubeł bursztynu?”
– “Nie, mój ojcze, to Laszka synowa”.

Po śnieżystej zamieci do wsi jedzie mąż trzeci,
Burka pełna, zdobyczy tam wiele,
Lecz nim zdobycz pokazał, stary Budrys już kazał
Prosić gości na trzecie wesele.