Poland is rich in green and fertile lands
That in God’s bosom, as it were, seem thrown,
What cares the Pole for ocean or its strands?
     Content, he ploughs his own.

Here Ceres, harvest goddess, wandered by
After she left her own Sicilian plain,
Here fields of rye abound, and bastion high
     Loom up the stacks of grain.

In Poland, high, commodious barns arise,
With harvest bounty amply filled and stored,
Here, for the jolly peasant will suffice
     Of rye, a goodly hoard!

Let who will praise the fertile Asian fields,
The yellow maize of Egypt and the Nile,
Upon our shore the oat abundance yields,
     For many a mile and mile.

Game is abundant, cattle horned abound,
Fat oxen, horses, sheep with lengthy coat,
And heifers graze within the meadows ’round,
     Beside the frisky goat!

Then, who could count the flocks of cackling geese,
The greedy ducks the swan whose whiteness charms,
The chickens, too, whose brood each day increase,
     And travel ’round the farms.

Of dishes rich a great variety
We get, and dainty food the dovecot gives,
How pleasant ’tis the bacon flitch to see
     Suspended ‘neath the eaves!

Then, too, the things we gather in the wood,
God’s bounty to the open-handed Pole,
He who desires to use these gifts of good
     Are welcome to the dole.

Through field and wood flit herds of graceful deer,
On trees the birds sing out their countless lives,
And the industrious bee his honey’d cheer
     Bears homeward to the hives.

As to the fish, a million of them speed
Through pond and lake and river seaward bound,
Nor lack the Poles for anything they need,
     With much abundance crowned.

Hence, I know not why you should grasp for more
My brother Pole, with such productive soil, —
Why should you seek to gather to your store
     Of foreign lands the spoil?

Translation from The Library of Choice Literature and Encyclopædia of Universal Authorship: The Masterpieces of the Standard Writers of All Nations and All Time, Vol. 5, Edited by Ainsworth Rand Spofford and Charles Gibbon

Lecz miła Polska na żyznym zagonie
Zasiadła, jako n Boga na łonie.
Może nie wiedzieć Polak co to morze
     Gdy pilnie orze,

Tu Ceres nową osadziła wolą,
Opuściwszy tam Sycilijską rolą.
Tu żyta rodzi niezliczone łaszty,
     Brogi jak baszty.

Tu gumna w szczyrych polach stoją hojne,
Tu wzór bogaty tn żniwa spokojne,
Tu chłopek wesół, bo pewnie ma wszytko
     Kiedy ma żytko.

Niech kto chce chwali Azyą urodną,
Niech chwali Egipt i Nilowę płodną
Socznicę. Polska ma dosyć owszeki
     Choć w brzegach rzeki.

Tu zwierzu dosyć, tu bydło rogate,
Tu woły tuczne i owce kosmate,
Pasą się w łąkach jałowice tłuste.
     I kozy puste.

Stąd ma gospodarz i sprzężą do pługa,
Stąd ma odzieżą pan i dobry sługa,
Stąd mięso świeże, nabiału dostatek,
     W mieszek ostatek.

Gęsi moc wielka w lęgu szczebielliwych,
Kaczek łakomych, łabęci krzykliwych.
W domu obfitość sadowi się wszędzie
     Kurów po grzędzie.

Lecz tez do stołu nie lada potrawy,
I gołębiniec rodzi nam dziurawy.
Połcie też w domu z niemałą pociechą
     Wiszą pod strzechą.

Leśne bogactwa nieoszacowane
Hojnym Polakom od Boga są dane
A kto je sobie chce dobrze uwaźyć,
     Moze ich zazyć.

Po ziemi łanie i sarneczki źartkie,
Po drzewie ptastwo igra sobie wartkie.
Do barci niosą pracowite roje
     Zdobyczy swoje.

Ryb też dostatek prawie dobrej wody
Rodzą jeziora, stawy, rzeki, brody.
Owa Polakom na niczym nie schodzi,
     Wszystko się rodzi.

Chocia Bańskich miast nie mamy, nic o to,
Samo do ręku przychodzi nam złoto.
Za chlebem idą Lachom nie nowina
     Pułkufki wina.