Within my mother’s orchard wide
The rose and lily drank the dews,
Field poppies and blue bottles vied
To blend with sweeter flowers their hues.

The nightingale poured out its song
In many a sad harmonious note;
The brooklet’s murmur all day long
Through dream and waking seemed to float;

I wandered here in childhood’s hours
To me a paradise it seemed;
Lightly I ran amid the flowers
Or on the earth’s soft carpet dreamed;

But now a homeless refugee
Of bitter fate I feel the smart;
Footsore I wander wearily,
And bleeding is my exiled heart.

I think how there at home to-day,
The poppies and the cornflowers bloom;
Perchance the roses breathe away
Their sweetness on my mother’s tomb.

Shall I again those blossoms see.
Or kiss my mother as of yere?
A voice prophetic answers me:
Thou shalt behold thy home no more.

Translation from “Poets and Poetry of Poland A Collection of Polish Verse, Including a Short Account of the History of Polish Poetry, with Sixty Biographical Sketches of Poland’s Poets and Specimens of Their Composition” by Paul Soboleski,

W wonnym sadzie mojej matki
Kwitły bzy, kwitły róże,
Polne maki i bławatki,
I lilije – kwiatów stróże.

Słowik dla nich śpiewał – jęczał
Najpiękniejsze swoje pieśnie;
Wiatr szeleścił – strumień brzęczał,
Pół na jawie – na pół we śnie –

Jak w dziecinnych moich latach,
Z calym rajem w młodym sercu
Biegał skocznie po tych kwiatach,
Na jedwabnym traw kobiercu. –

Dziś tułactwa twarde drogi
I los gorzki w poniewierce
Poraniły moje nogi,
Zakrwawiły moje serce.

A tam jeszcze dzisiaj może
Kwitną maki i bławatki,
I piękniejsze od nich róże
W wonnym sadzie mojej matki.