Grandmothers have lovely hands,
Books, sweet tea,
Funny words in old songs,
Dresses for dolls and apple cake.

Grandma is a fable, which we do not know
Boxes, perfumes, crewel,
Grandma is mother to my mother,
And I am granddaughter.

Translated by Dcn. Jim

Babcia to są miłe ręce,
Książka, herbata słodka,
Śmieszne słowa w dawnej piosence,
Suknia dla lalki i szarlotka.

Babcia to bajka, której nie znamy,
Pudełeczka, perfumy, włóczka,
Babcia to mama mojej mamy,
A ja jestem wnuczka.

What’s it like to be a human
the bird asked

I myself don’t know
it’s being held prisoner by your skin
while reaching infinity
being a captive of your scrap of time
while touching eternity
being hopelessly uncertain
and helplessly hopeful
being a needle of frost
and a handful of heat
breathing in the air
and choking wordlessly
it’s being on fire
with a nest made of ashes
eating bread
while filling up on hunger
it’s dying without love
it’s loving through death

That’s funny said the bird
and flew effortlessly up into the air

Translated by Stanislaw Baranczak and Claire Cavanagh

Jak to jest być człowiekiem
spytał ptak
Sama nie wiem
Być więźniem swojej skóry
a sięgać nieskończoności
być jeńcem drobiny czasu
a dotykać wieczności
być beznadziejnie niepewnym
i szaleńcem nadziei
być igłą szronu
i garścią upału
wdychać powietrze
dusić się bez słowa
płonąć
i gniazdo mieć z popiołu
jeść chleb
lecz głodem się nasycać
umierać bez miłości
a kochać przez śmierć
To śmieszne odrzekł ptak
wzlatując w przestrzeń lekko

Lord let me suffer much
and then die

Let me walk through silence
and leave nothing behind not even fear

Make the world continue
let the ocean kiss the sand just as before

Let the grass stay green
so that the frogs can hide in it
so that someone can bury his face in it
and sob out his love

Make the day rise brightly
as if there were no more pain

And let my poem stand clear as a windowpane
bumped by a bumblebee’s head

Translated by Stanislaw Baranczak and Clare Cavanaugh

Bóg daj mi cierpieć wiele
a potem daj mi umrzeć

Pozwól mi iść przez ciszę
niech nie zostanie po mnie nawet lęk

Spraw niech dalej dzieje się świat
niech morze całuje brzegi

Niech trawa będzie nadal zielona
aby mogła się w niej ukryć żabka
i aby ktoś mógł w niej zanurzyć twarz
i wypłakać miłość

Spraw niech wzejdzie dzień tak jasny
jakby już nie było cierpienia

A mój wiersz niech stoi przezroczysty jak szyba
o którą tłucze główką zbłąkana pszczoła